Urządzenie resynchronizujące (CRT) z funkcją kardiowertera-defibrylatora serca o wymiarach 73 x 51 x 15 mm, wadze ok. 90 gramów, stymuluje serce dla poprawy wydolności serca i posiada funkcję wykrywania oraz leczenia zarówno wolnych, jak i szybkich arytmii.
Europejskie standardy wszczepienie tego urządzenia zalecają u chorych z ciężką niewydolnością serca istotnie ograniczającej możliwość wykonywania wysiłków z powodu obniżonej funkcji serca (pozawałowa, pozapalna lub wrodzona kardiomiopatia) oraz obecności zaburzeń przewodzenia w sercu (blok odnogi, szeroki zespół QRS). W tych chorobach powstają opóźnienia skurczu poszczególnych części serca, które mogą być skorygowane przez jednoczesne pobudzanie serca z dwóch elektrod: w prawej komorze i w żyle serca nad lewą komorą. Jednocześnie funkcja kardiowertery-defibrylatora będzie zabezpieczać przed nawrotem lub wystąpieniem groźnych dla życia arytmii (migotania komór, częstoskurczu komorowego), których ryzyko jest zwiększone w Pani/Pana chorobie serca. Wskazania do wszczepienia tego urządzenia ustalono u Pani/Pana na podstawie wszechstronnych badań klinicznych przez doświadczonych kardiologów.
Zabieg wszczepienia przeprowadzony jest w znieczuleniu miejscowym i częściowo ogólnym przez kompetentny zespół lekarzy kardiologów oraz anestezjologa.
Zabieg polega na wprowadzeniu do wnętrza serca najczęściej 3 elektrod (patrz rycina: prawy przedsionek – 1, prawa komora – 2 oraz zatoka wieńcowa nad lewą komorą – 3). Dla ustalenia właściwego położenia elektrod w sercu używa się aparatury rentgenowskiej o niskiej energii promieniowania. Następnie nad lewą piersią wytwarzana jest pod skórą kieszonka, w której umieszczone jest urządzenie. Dla oceny prawidłowego działania wszczepionego urządzenia, konieczne jest wywołanie w czasie zabiegu migotania komór, które ustąpi po wyzwoleniu przez kardiowerter-defibrylator szoku elektrycznego. Jego nieprzyjemne skutki w czasie zabiegu będą zminimalizowane przez znieczulenie ogólne.
Powikłania opisywanego zabiegu są rzadkie. Najczęstsze z nich to:
- przemieszczenie elektrody w obrębie serca – 1-3% (konieczny powtórny zabieg),
- odma opłucnowa i/lub krwiak opłucnej – ok. 1,5% (konieczne założenie drenażu ssącego do opłucnej),
- krwiak w loży wszczepionego urządzenia – ok. 2% (może wymagać odbarczenia),
- zakażenie loży wszczepionego urządzenia – ok. 0,5% (może wymagać jego usunięcia wraz z elektrodą i założenia nowego po przeciwnej stronie),
- szybkie narośnięcie progu stymulacji i/lub defibrylacji – 0,25% (wymagające zabiegu korekcyjnego lub wymiany elektrod),
- przebicie ściany serca – poniżej 0,1% (konieczność zabiegu kardiochirurgicznego lub nakłucia ściany klatki piersiowej),
- zapalenie żył lub zakrzepy żylne (konieczność leczenia farmakologicznego),
W wyjątkowych wypadkach konieczne może być wszczepienie dodatkowej elektrody podskórnej.
- Drukuj
- Powrót
