OPIS ZABIEGU
Operacja będzie przeprowadzono w znieczuleniu przewodowym (wymaga nakłucia okolicy lędźwiowej kręgosłupa i znieczulenia podpajęczego lub zewnątrzoponowego) lub ogólnym czyli w tzw. narkozie. W trakcie zabiegu konieczne jest wykonanie cięcia w pachwinie i odsłonięcie tętnicy udowej. Po kontroli miejscowej naczyń – stwierdzenie umiejscowienia blaszek miażdżycowych, niedrożności, zwężeń podejmowana jest ostateczna decyzja o sposobie rekonstrukcji naczyniowej w obrębie tętnicy udowej. W przypadku zabiegów wykonywanych w pachwinie w obrębie tętnicy udowej konieczne jest zwykle wypreparowanie tętnicy udowej od jej początkowego odcinka (na wysokości więzadła pachwinowego) po jej podział na tętnicę udową i głęboką uda. Tętnica głęboka uda to podstawowe naczynie krążenia obocznego – niezwykle istotne z punktu widzenia zabezpieczenia właściwego ukrwienia kończyny.
W przypadku zmian dotyczących tętnicy udowej konieczne jest zwykle wykonanie jej endarterktomii w pachwinie (czyli usunięcia blaszki miażdżycowej z jej światła po wcześniejszym rozcięciu tętnicy). Zabieg polega na wypreparowaniu, a następnie po zaklemowaniu zaciskami naczyniowymi tętnicy udowej powyżej i poniżej jej zwężenia.
W kolejnym etapie tętnica jest rozcinana i po kontroli jej światła usuwana jest z jej wnętrza blaszka miażdżycowa. Usuwanie blaszki miażdżycowej obejmować może zarówno tętnicę udową jak i jej podział jak również początkowe odcinki tętnicy udowej głębokiej i udowej.
W przypadku zmian miażdżycowych przechodzących na początkowy odcinek tętnicy udowej głębokiej konieczne może być przedłużenie cięcia na początkowy odcinek tętnicy głębokiej uda. Kolejnym etapem po usunięciu blaszek miażdżycowych jest zwykle zeszycie tętnicy. Aby uniknąć jej zwężenia zabieg ten wykonuje się często przy pomocy naszycia łaty z żyły własnej lub protezy naczyniowej na miejsce nacięcia tętnicy – tego typu zaopatrzenie naczynia umożliwia uzyskanie szerokiego światłą naczynia. Zabieg plastyki przy pomocy łaty może być również wykonany bez endarterktomii leczonej tętnicy – naszycie łaty na rozciętą tętnicę udową jak również udową głęboką może przynieść istotne poszerzenie jej światła. Zabieg dotyczyć może zarówno tętnicy udowej jak i tętnicy głębokiej uda. W tym ostatnim przypadku procedura nazywa się profunodplastyką (od łacińskiej nazwy tętnicy głębokiej uda – arteria profunda femoris).
W przypadku słabego napływu krwi do tętnicy udowej może zaistnieć dodatkowo konieczność wykonania angioplastyki i wszczepienia stentu do tętnicy biodrowej lub też wykonania by-passu od aorty do tętnicy udowej.
Pacjent zarówno w trakcie zabiegu jak i bezpośrednio po zabiegu ( w okresie najmniej doby po zabiegu) otrzymuje dożylnie heparynę niefrakcjonowaną, co ma zapobiec zakrzepicy by-passu.
Należy podkreślić to jeszcze raz – mimo zaplanowanego na podstawie wcześniejszych badań obrazowych zabiegu, ostateczny rodzaj operacji jest ustalany przez zespół operujący w czasie trwania zabiegu. Ze względu na to, że będzie Pani/Pan znieczulony, nie ma wówczas często możliwości poinformowania Pani/Pana o rozpoznaniu śródoperacyjnym i uzyskania wówczas właściwej zgody na ten ostateczny zabieg. Dlatego też prosimy zawsze w przypadku operacji w obrębie tętnic kończyny dolnej o wyrażenie zgody na szerszy zakres zabiegów rekonstrukcyjnych.
POSTĘPOWANIE PO ZABIEGU
Bezpośrednio po zabiegu będzie Pani/Pan przebywać w sali pooperacyjnej, w przypadku licznych obciążeń lub rozległego zabiegu trafi Pani/Pan do Oddziału Intensywnego Nadzoru Chirurgicznego lub nawet do Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii.
Po zabiegu obowiązuje całkowity zakaz jedzenia i picia, można delikatnie gazikiem zwilżać usta i język. Zakaz jedzenia i picia obowiązuje Panią/Pana do czasu wprowadzenia odpowiedniej diety przez lekarzy. Zapewniamy, że otrzyma Pani/Pan odpowiednią i niezbędną ilość i jakość żywienia w formie podawanych dożylnie kroplówek.
Decyzja o możliwości uruchomienia Pacjenta (siadanie i chodzenie) podejmowana jest przez zespół lekarski w zależności od stanu miejscowego i czasu który upłynął od zabiegu i znieczulenia – tego rodzaju informację otrzyma Pani/Pan w okresie po zabiegu.
MOŻLIWE POWIKŁANIA
Operacja ma na celu leczenie Pana/Pani choroby. Pomimo dużego doświadczenia
i staranności zespołu operującego może czasami dojść do powikłań. Wystąpieniu powikłań sprzyja: zły stan ogólny, wyniszczenie, choroba nowotworowa, niehigieniczny tryb życia, otyłość, cukrzyca, konieczność powtórnej operacji, zły stan uzębienia, operacja przeprowadzana w trybie nagłym, choroby dodatkowe (serca, wątroby, płuc), krwotok
i wstrząs. Niezwykle duże znaczenie ma również obecność zmian martwiczych jak również owrzodzeń kończyny jak również operacja z powodu krytycznego niedokrwienia kończyny.
Do najczęstszych powikłań należy:
Powikłania ogólne:
- Krwawienie pooperacyjne lub krwiak – wymagające niejednokrotnie powtórnej operacji.
- Zakażenie rany pooperacyjnej – najczęściej zakażenie jest spowodowane bakteriami znajdującymi się na Pani/Pana skórze, które w warunkach fizjologicznych, czyli naturalnych, nie atakują Pani/Pana, ale w sytuacji tzw. stresu okołooperacyjnego, kiedy to obniża się odporność, atakują własny organizm. Przyczyna infekcji może być również przeniesienia bakterii z krwią z zębów lub jamy ustnej bądź gardła, jak również obecność martwicy, owrzodzeń lub zmian troficznych.
- Zakażenie łaty naczyniowej (z protezy lub rzadziej w przypadku łaty z żyły) – może wystąpić w związku z zakażeniem rany jak również w związku z przeniesieniem zakażenia z innych miejsc w organizmie Pacjenta (zakażenia skóry, ogniska zakażenia w obrębie jamy ustnej i gardła i potencjalnie wszystkie inne ogniska infekcji)– zakażenie protezy wiąże się z ryzykiem krwawienia z protezy i zespoleń naczyniowych jak również z bardzo wysokim ryzykiem utraty kończyny.
- Opóźnione gojenie lub gojenie poprzez wytworzenie przerosłej blizny tzw. keloid, co wynika z osobniczych wrodzonych skłonności do gojenia.
- Uszkodzenie nerwów – podczas przecinania powłok dochodzi do nieuniknionych przecięć małych niewidocznych dla nieuzbrojonego oka, gałęzi nerwowych mogących dawać objawy przeczulicy lub niedoczulicy skóry w obrębie kończyny dolnej. W przypadku zabiegów w obrębie pachwiny dojść również może do uszkodzenia nerwu udowego, w przypadku zabiegów w obrębie tętnicy podkolanowej i naczyń podudzia dojść może do uszkodzenia nerwów ruchowych kończyny.
- Zespół ciasnoty przedziałów powięziowych – zarówno niedokrwienie, jak i przywrócenie ukrwienia kończyny powodować może obrzęk mięśni podudzia co powodować może tak zwany zespół ciasnoty przedziałów powięziowych (obrzękowi ulegają mięśnie otaczane przez powięź – nasila to zmiany niedokrwienne). W przypadku rozpoznania tego zespołu konieczne jest wykonanie tak zwanej fasciotomii – rozcięcia powięzi i skóry tak aby obarczyć obrzęknięte tkanki mięśniowe. W przeciwnym razie grozi im martwica. Zwykle zespół ten dotyczy mięśni podudzia.
- Uszkodzenie tkanek miękkich i skóry poprzez środki dezynfekujące lub prąd elektryczny – używamy wysokiej klasy środki dezynfekujące jednakże istnieje niebezpieczeństwo reakcji uczuleniowej podczas przygotowywania pola operacyjnego; podczas zabiegu używany jest do preparowania tkanek nóż elektryczny – istnieje możliwość powstania łuku elektrycznego i oparzenia skóry.
- Reakcja alergiczna na leki, środki znieczulające, krew i preparaty krwi – pokrzywka, swędzenie, duszności, drgawki, a w skrajnych przypadkach zatrzymanie akcji serca.
- Zakażenie wirusem HIV lub zapalenia wątroby.
- Uszkodzenia skóry przez środki dezynfekcyjne lub prąd elektryczny.
- Niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał serca,
- Ostra niewydolność nerek lub też zaostrzenie niewydolności nerek (szczególnie w przypadku dużych przetoczeń krwi oraz w sytuacji rozległych i długotrwałych zabiegów).
- Ostre niedokrwienie kończyn dolnych – może być powodowane zatorem powodowanym przez skrzepliny obecne w aorcie lub naczyniach biodrowych lub też zwężeniem naczyń na tej wysokości, jak również może być spowodowane brakiem odpływu krwi do naczyń obwodowych. Ta ostatnia sytuacja może zdarzyć się w szczególności gdy mamy do czynienia z sytuacją związaną z wielopoziomowymi zmianami miażdżycowymi. Przyczyną zatkania może być też nadmierna krzepliwość krwi, odwodnienie, rozwarstwienie tętnicy lub też zwężenie zespolenia. W tej sytuacji konieczne może być udrożnienie tętnicy lub też o ile konieczne i pozwalają na to warunku anatomiczne wykonanie plastyki chirurgicznej zespolenia naczyniowego lub (o ile konieczne ) przeprowadzenie leczenia trombolitycznego.
- Amputacja kończyny dolnej – może być wynikiem zakrzepicy tętniczej lub też zakrzepicy tętnicy podudzia i stopy – większe ryzyko u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyny, zakrzepicą obwodową jak również cukrzycą.
- Ostra niewydolność oddechowa – może wymagać wielodniowej terapii przy pomocy respiratora i tracheotomii (wprowadzenia rurki inkubacyjnej do tchawicy),
- Zapalenie płuc,
- Zakrzepica żył głębokich i zator tętnicy płucnej,
- Krwawienie z przewodu pokarmowego,
- Zgon – najczęściej jako skutek wymienionych powikłań lub też niewydolności różnych narządów.
W związku z wszczepieniem łaty z protezy naczyniowej lub żyły możliwe są także powikłania dotyczące protezy i zespoleń naczyniowych, takie jak powstanie tętniaka
w miejscu zespolenia naczyniowego, zatkanie tętnicy mogące prowadzić do utraty kończyny na tle niedokrwienia, zakażenia protezy, czy też krwotok z zespolenia naczyniowego.
W czasie zabiegu i w okresie pooperacyjnym mogą wystąpić również inne rzadkie lub nawet niespotykane dotąd powikłania o nieznanym przebiegu i następstwach
- Drukuj
- Powrót
