GCM - www.gcm.pl

OPIS ZABIEGU

 

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym lub przewodowym – o szczegółach dotyczących znieczulenia porozmawia z Panem/Panią anestezjolog.

Przeprowadzenie zabiegu (wszczepienie stentgraftu) wymaga uzyskania dostępu do naczyń udowych. Uzyskuje się to wykonując cięcia w pachwinach nad tętnicą udową. W chwili obecnej dostępne są różne rodzaje stentgraftów. Dobór odpowiedniego stentgraftu wynika z uwarunkowań anatomicznych i możliwości prawidłowego ufiksowania stentgraftu w aorcie i tętnicach biodrowych. Aby wyłączyć z krążenia tętniaka aorty brzusznej wszczepia się stentgrafty rozwidlone ( w kształcie odwróconej litery Y). Bliższy koniec stentgraftu umieszcza się w aorcie powyżej tętniaka, ramiona umieszcza się natomiast w tętnicach biodrowych. Większość tętniaków ma budowę modułową – tzn. elementy stentgraftu (główny trzon protezy i ramiona) umieszcza się w aorcie wprowadzając poszczególne elementy osobno przez wypreparowane obustronnie tętnice udowe. W niektórych sytuacjach zastosować można, stentgraft, który wymaga wypreparowania jedynie jednej tętnicy udowej a po stronie przeciwległej jedynie nakłuwa się tętnice udową w pachwinie i wprowadza koszulkę naczyniową (plastikowa rurka zakładana do naczynia).

 

W trackie zabiegu wszczepienia stentgraftu po wypreparowaniu naczyń udowych w pachwinach do tętnicy udowej wprowadza się cewnik, który pozycjonuje się w aorcie i podaje przez niego kontrast celem zobrazowania aorty i tętnic biodrowych. W następnym etapie (po zlokalizowaniu w oparciu o obraz arteriograficzny tętnic nerkowych do aorty wprowadza się główną część stentgraftu a w kolejnym etapie, zwykle z dostępu przez obie pachwiny jego kolejne moduły (ramiona) fiksując je w tętnicach biodrowych. Wprowadzenia stentgraftu dokonuje się po specjalnych prowadnikach (przypominają druty) umieszonych w tętnicach udowych i wprowadzonych do aorty. Na zakończenie przez cewnik wprowadzony do aorty wykonuje się arteriografię i kończy zabieg zeszywając dziury w tętnicach udowych. Do ran w pachwinach zakładane są dreny i rany są następnie zaszywane.

 

POSTĘPOWANIE PO ZABIEGU

 

Bezpośrednio po zabiegu będzie Pani/Pan przebywać w sali pooperacyjnej, w przypadku licznych obciążeń lub rozległego zabiegu trafi Pani/Pan do Oddziału Intensywnego Nadzoru Chirurgicznego lub nawet do Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii.

Po zabiegu obowiązuje całkowity zakaz jedzenia i picia, można delikatnie gazikiem zwilżać usta i język. Zakaz jedzenia i picia obowiązuje Panią/Pana do czasu wprowadzenia odpowiedniej diety przez lekarzy. Zapewniamy, że otrzyma Pani/Pan odpowiednią i niezbędną ilość i jakość żywienia w formie podawanych dożylnie kroplówek.

 

 

MOŻLIWE POWIKŁANIA

 

Operacja ma na celu leczenie Pana/Pani choroby. Pomimo dużego doświadczenia i staranności zespołu operującego może czasami dojść do powikłań. Wystąpieniu powikłań sprzyja: zły stan ogólny, wyniszczenie, choroba nowotworowa, niehigieniczny tryb życia, otyłość, cukrzyca, konieczność powtórnej operacji, zły stan uzębienia, operacja przeprowadzana w trybie nagłym, choroby dodatkowe (serca, wątroby, płuc), krwotok i wstrząs.

 

Do najczęstszych powikłań należy:

 

Powikłania ogólne:

• Krwawienie pooperacyjne lub krwiak – wymagające niejednokrotnie powtórnej operacji.
• Zakażenie rany pooperacyjnej – najczęściej zakażenie jest spowodowane bakteriami znajdującymi się na Pani/Pana skórze, które w warunkach fizjologicznych, czyli naturalnych, nie atakują Pani/Pana, ale w sytuacji tzw. stresu okołooperacyjnego, kiedy to obniża się odporność, atakują własny organizm. Przyczyną infekcji może być również przeniesienia bakterii z krwią z zębów lub jamy ustnej bądź gardła.
• Opóźnione gojenie lub gojenie poprzez wytworzenie przerosłej blizny tzw. keloid, co wynika z osobniczych wrodzonych skłonności do gojenia.
• Uszkodzenie nerwów – podczas przecinania powłok jamy brzusznej dochodzi do nieuniknionych przecięć małych niewidocznych dla nieuzbrojonego oka, gałęzi nerwowych mogących dawać objawy przeczulicy lub niedoczulicy skóry.
• Uszkodzenie tkanek miękkich i skóry poprzez środki dezynfekujące lub prąd elektryczny – używamy wysokiej klasy środki dezynfekujące jednakże istnieje niebezpieczeństwo reakcji uczuleniowej podczas przygotowywania pola operacyjnego; podczas zabiegu używany jest do preparowania tkanek nóż elektryczny – istnieje możliwość powstania łuku elektrycznego i oparzenia skóry.
• Reakcja alergiczna na leki, środki znieczulające, krew i preparaty krwi – pokrzywka, swędzenie, duszności, drgawki, a w skrajnych przypadkach zatrzymanie akcji serca.
• Zakażenie wirusem HIV lub zapalenia wątroby,
• Uszkodzenia skóry przez środki dezynfekcyjne lub prąd elektryczny;
• Niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał serca,
• Ostra niewydolność nerek lub też zaostrzenie niewydolności nerek (może mieć związek z koniecznym w sytuacji wszczepienia stentgraftu podawaniem kontrastu– podanie kontrastu jest konieczne, aby wykonać tego rodzaju zabieg operacyjny)
• Ostre niedokrwienie kończyn dolnych – może być powodowane zatorem powodowanym przez skrzepliny obecne w worku tętniaka jak i zmianami w obrębie naczyń (najczęściej zmiany miażdżycowe lub też bardzo kręty przebieg naczyń) – może też wynikać z zatkania lub też zagięcia ramienia stentgraftu w aorcie lub tętnicach biodrowych – częściej dotyczy pacjentów z zaawansowanymi zmianami miażdżycowymi lub po przebytych zabiegach naczyniowych
•  Ostra niewydolność oddechowa – może wymagać wielodniowej terapii przy pomocy respiratora i tracheotomii (wprowadzenia rurki inkubacyjnej do tchawicy),
• Zapalenie płuc
• Zakrzepica żył głębokich i zator tętnicy płucnej
• Ostre niedokrwienie jelit z objawami niedrożności – może prowadzić do martwicy jelita konieczności jego resekcji a w niektórych przypadkach do zgonu. Występuje częściej u pacjentów w złym stanie ogólnym, wstrząsie, w przypadku powikłań krążeniowych, spadków ciśnienia, u chorych z dużymi zmianami miażdżycowymi
• w naczyniach oraz u pacjentów z niedrożnością tętnic biodrowych
• Krwawienie z przewodu pokarmowego,
• Niedokrwienne uszkodzenie rdzenia kręgowego – występuje rzadko, ale wiąże się najczęściej z paraplegią (niedowładem kończyn dolnych)
• Zapalenie pęcherzyka żółciowego i lub trzustki,
• Zgon – najczęściej, jako skutek wymienionych powikłań lub też niewydolności różnych narządów

 

W związku z wszczepieniem stentgraftu możliwe są także powikłania dotyczące stentgraftu i naczyń, do których został wszczepiony. Do powikłań tych zaliczyć należy pojawienie się przecieku (nieszczelności) wynikające z przemieszczenia się stentgraftu, rozejścia się jego modułów, wady materiału, z którego został wykonany czy też złożonej anatomii aorty i tętnic biodrowych (kręty przebieg, zagięcia naczyń, obecność dużych tętnic lędźwiowych czy też drożnej tętnicy krezkowej dolnej). Ramiona stentgraftu mogą ulec zagięciu może też dojść do ich wykrzepienia. W tych sytuacjach konieczne mogą być dalsze zabiegi związane z wprowadzeniem kolejnego modułu stentgraftu czy też wykonanie przeszczepu od jednej do drugiej tętnicy udowej w przypadku, gdy mamy do czynienia z niedrożnością tętnicy udowej. Do zatkania ramienia stent graftu jak również do pojawienia się przecieku dojść może zarówno w okresie wczesnym jak i późnym po zabiegu. Niezwykle rzadko, ale jednak opisywane są również powikłania infekcyjne dotyczące stent –graftu. W pewnym odsetku przypadków po wszczepieniu stent – graftu mogą występować stany podgorączkowe lub też gorączka – stan ten może trwać przez kilka dni lub nawet tygodni po zabiegu – związane jest to zwykle z reakcja organizmu na ciało obce, jakim jest stent – graft wszczepiany do organizmu pacjenta. W rzadkich przypadkach dojść może do pęknięcia aorty lub tętnicy biodrowej w trakcie zabiegu lub też do powstania tętniaka rzekomego w pachwinie.

 

W czasie operacji i w okresie pooperacyjnym mogą wystąpić inne rzadkie lub nawet niespotykane dotąd powikłania o nieznanym przebiegu i następstwach