OPIS ZABIEGU
Operację przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, loko-regionalnym (znieczulenie okolicy szyi środkiem znieczulającym) bądź w znieczuleniu ogólnym. O szczegółach znieczulenia poinformuje Panią/Pana anestezjolog. Najczęściej zabiegi wykonywane są w znieczuleniu miejscowym lub też w znieczuleniu loko-regionalnym, ponieważ w tych przypadkach pacjent pozostaje świadomy w tracie zabiegu, co umożliwia właściwą kontrole stanu neurologicznego w trakcie operacji i zwiększa tym samym bezpieczeństwo wykonywania tego rodzaju interwencji.
Cięcie skórne prowadzi się wzdłuż przedniego brzegu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego (wzdłuż przednio-bocznej powierzchni szyi). Po uwidocznieniu tętnic szyjnej wspólnej, wewnętrznej i zewnętrznej, podaje się dożylnie heparynę, lek zmniejszający krzepnięcie. Następnie zaciska się naczynia szyjne zaciskami naczyniowymi monitorując stan neurologiczny pacjenta. W przypadku, gdy stan neurologiczny chorego pozostaje niezmieniony przystępuje się do dalszej części operacji. Zaklemowane tętnice szyjne nacina się i usuwa z ich światła blaszki miażdżycowe wraz ze zwężeniem. Są różne sposoby techniczne wykonania tego zabiegu – ich dobór zależy od umiejscowienia i rozległości zmian oraz anatomii tętnic. W przypadkach, gdy jest to możliwe po usunięciu blaszek miażdżycowych tętnica zszywana jest szwem naczyniowym. W przypadku, gdy naczynie jest bardzo wąskie konieczne może być naszycie na miejsce nacięcia tętnicy łaty z protezy naczyniowej lub żyły pacjenta. Doboru odpowiedniej metody dokona chirurg w trakcie zabieg w oparciu o wymienione wcześniej uwarunkowania. W sytuacji, gdy będzie to możliwe wykonana zostanie endarterektomia ewersyjna polegając na odcięciu tętnicy szyjnej wewnętrznej od tętnicy szyjnej wspólnej usunięcia z ich światła blaszki miażdżycowej i ponownym zeszyciu ze sobą tętnic. W przypadku, gdy w trakcie zabiegu pojawią się objawy neurologiczne konieczne może być założenie do tętnicy szyjnej wspólnej i wewnętrznej tak zwanego „szantu”, czyli czasowego przepływu pomiędzy obiema tętnicami w postaci silikonowej rurki. Rurka ta usuwana jest pod koniec zabieg a przepływ przez nią zabezpiecza napływ krwi do mózgu w newralgicznym momencie, jakim jest zaciśnięcie naczyń szyjnych. Po uzyskaniu hemostazy (brak krwawienia z zespolenia i tkanek rany), drenuje się i zamyka ranę operacyjną. Drenaż rany utrzymuje się przez 24 godziny. Po operacji chory wymaga intensywnej obserwacji - kontroli tętna, ciśnienia i stanu neurologicznego.
POSTĘPOWANIE PO ZABIEGU
Bezpośrednio po zabiegu będzie Pani/Pan przebywać w sali pooperacyjnej, w przypadku licznych obciążeń lub rozległego zabiegu trafi Pani/Pan do Oddziału Intensywnego Nadzoru Chirurgicznego lub do Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii.
Po zabiegu obowiązuje całkowity zakaz jedzenia i picia, można delikatnie gazikiem zwilżać usta i język. Zakaz jedzenia i picia obowiązuje Panią/Pana do czasu wprowadzenia odpowiedniej diety przez lekarzy. Zapewniamy, że otrzyma Pani/Pan odpowiednią i niezbędną ilość i jakość żywienia w formie podawanych dożylnie kroplówek.
MOŻLIWE POWIKŁANIA
Operacja ma na celu leczenie Pana/Pani choroby. Pomimo dużego doświadczenia i staranności zespołu operującego może czasami dojść do powikłań, nie zawsze niestety możliwych do przewidzenia, w szczególności w przypadku zabiegów wykonywanych w obrębie tętnic szyjnych. Wystąpieniu powikłań sprzyja: zły stan ogólny, zawansowane zmiany miażdżycowe, przebyty udar mózgu, niedrożność innych naczyń domózgowych, otyłość, cukrzyca, konieczność powtórnej operacji, zły stan uzębienia, operacja przeprowadzana w trybie nagłym, choroby dodatkowe (serca, wątroby, płuc), krwotok i wstrząs.
Do najczęstszych powikłań należy:
Powikłania ogólne:
- Krwawienie pooperacyjne lub krwiak – wymagające niejednokrotnie powtórnej operacji.
- Zakażenie rany pooperacyjnej – najczęściej zakażenie jest spowodowane bakteriami znajdującymi się na Pani/Pana skórze, które w warunkach fizjologicznych, czyli naturalnych, nie atakują Pani/Pana, ale w sytuacji tzw. stresu okołooperacyjnego, kiedy to obniża się odporność, atakują własny organizm.
- Opóźnione gojenie lub gojenie poprzez wytworzenie przerosłej blizny tzw. keloid, co wynika z osobniczych wrodzonych skłonności do gojenia.
- Uszkodzenie nerwów – podczas przecinania powłok dochodzi do nieuniknionych przecięć małych niewidocznych dla nieuzbrojonego oka, gałęzi nerwowych mogących dawać objawy przeczulicy lub niedoczulicy skóry.
- Uszkodzenie tkanek miękkich i skóry poprzez środki dezynfekujące lub prąd elektryczny – używamy wysokiej klasy środki dezynfekujące jednakże istnieje niebezpieczeństwo reakcji uczuleniowej podczas przygotowywania pola operacyjnego; podczas zabiegu używany jest do preparowania tkanek nóż elektryczny – istnieje możliwość powstania łuku elektrycznego i oparzenia skóry.
- Reakcja alergiczna na leki, środki znieczulające, krew i preparaty krwi – pokrzywka, swędzenie, duszności, drgawki, a w skrajnych przypadkach zatrzymanie akcji serca.
- Zakażenie wirusem HIV lub zapalenia wątroby,
- Niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał serca,
- Ostra niewydolność nerek lub też zaostrzenie niewydolności nerek
- Ostra niewydolność oddechowa – może wymagać wielodniowej terapii przy pomocy respiratora i tracheotomii (wprowadzenia rurki inkubacyjnej do tchawicy),
- Zapalenie płuc
- Zakrzepica żył głębokich i zator tętnicy płucnej
- Krwawienie z przewodu pokarmowego – często związane z koniecznością podawania leków przeciwkrzepliwych,
- Zgon – najczęściej, jako skutek wymienionych powikłań lub też niewydolności różnych narządów bądź też w przebiegu okołooperacyjnego udaru mózgu
Powikłania szczególne
Preparowanie w okolicy szyi jest trudne i wymaga szczególnej ostrożności. Niestety nie w każdym przypadku przebieg nerwów w tej okolicy jest taki sam. W kilku procentach przypadków można, zatem spodziewać się uszkodzenia nerwów takich jak nerw podjęzykowy, językowo – gardłowy czy też nerw twarzowy lub krtaniowy wsteczny bądź błędny. Ich uszkodzenie prowadzić może do zaburzeń neurologicznych, które mogą mieć charakter trwały lub przejściowy. Mogą nimi być chrypka, problemy z mówieniem wynikające ze zbaczania języka w którąś ze stron w przypadku uszkodzenia nerwu podjęzykowego czy też powikłanie pod postacią opadnięcia kącika ust w przypadku uszkodzenia (najczęściej przejściowego) nerwu twarzowego.
Najistotniejsze powikłania związane są z ryzykiem wystąpienia w trakcie zabiegu niedokrwienia mózgu. Groźnym powikłaniem przebytej operacji jest przemijające lub utrwalone niedokrwienie mózgu (udar niedokrwienny), będące następstwem ostrego zakrzepu operowanej tętnicy lub przemieszczeniem się fragmentu blaszki miażdżycowej. Odsetek tego rodzaju powikłań u chorych bezobjawowych wynosi 1-3 %, u chorych po przejściowym niedokrwieniu mózgu 5-6% a u chorych po udarze mózgu 6-10%. Możliwym, choć bardzo niepożądanym wynikiem końcowym przebytej operacji jest zgon chorego na wskutek występujących powikłań. Do powikłań neurologicznych dojść może również w wyniku wzmożonego napływu krwi do mózgu po usunięciu zwężenia – może to powodować bóle głowy lub nawet krwotok domózgowy. Opisywane są również przypadki ukrwotocznienia ogniska udarowego w sytuacji, gdy przywrócono prawidłowy napływ krwi do mózgu.
Powikłania odległe, które pojawiają się zwykle po kilku miesiącach lub latach od operacji to ponowne zwężenia tętnic szyjnych oraz tętniaki rzekome.
W czasie operacji i w okresie pooperacyjnym mogą wystąpić również inne rzadkie lub nawet niespotykane dotąd powikłania o nieznanym przebiegu i następstwach.
- Drukuj
- Powrót