OPIS ZABIEGU
Operacja usunięcia zatoru z tętnicy ma na celu przywrócenie prawidłowego przepływu krwi w kończynie dzięki temu przywrócenie prawidłowego jej ukrwienia. Przed rozpoczęciem operacji należy oznaczyć grupę krwi, morfologię, parametry krzepnięcia, poziom glukozy, kreatyniny i elektrolitów (sodu i potasu) w surowicy krwi. Pacjent przed zabiegiem konsultowany jest również internistycznie i anestezjologicznie.
Operację usunięcia zatoru z tętnic kończyny można wykonać w znieczuleniu miejscowym, przewodowym lub ogólnym. Znieczulenie ogólne jest bardziej komfortowe, gdyż znosi nie tylko ból, ale i świadomość, jest jednak bardziej obciążające dla chorego. Stąd też usunięcie zatoru z tętnicy biodrowej/udowej/podkolanowej czy też kończyn górnych wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym, stanowiącym mniejsze obciążenie dla chorego.
W przypadku embolektomii kończyny dolnej skórę nacina się podłużnie w pachwinie ponad tętnicą udową. W przypadku kończyny górnej wykonuje się zwykle cięcie na ramieniu i odsłania tętnicę ramienną. Po odsłonięciu odpowiedniej tętnicy nacina się jej ścianę. Przez to nacięcie wprowadza się do światła tętnicy cewnik z balonem, najpierw dosercowo a później obwodowo. Cewnikiem, po napompowaniu balonu usuwa się materiał zatorowy z tętnic kończyny.
Po stwierdzeniu dobrego napływu krwi od strony serca oraz dobrego wstecznego wypływu krwi, zszywa się nacięcie tętnicy. O skutecznej embolektomii świadczy dobrze wyczuwalne tętno na tętnicach kończyny obwodowo od miejsca udrożnienia jak i kliniczna poprawa ukrwienia kończyny. W ranie pozostawia się dren. Operację kończy zeszycie rany oraz założenie opatrunku. Dren z rany usuwa się zwykle następnego dnia. Opis, który Pan/Pani przeczytał(a) dotyczy zabiegu w trakcie, którego udało się skutecznie usunąć materiał zatorowy. Niestety, ponieważ w dużej części populacji z chorobami serca współistnieją zmiany miażdżycowe w naczyniach obwodowych mogą one w istotny sposób utrudniać zabieg udrożnienia tętnic. W tych sytuacjach konieczne jest niejednokrotnie rozszerzenie zabiegu. O ostatecznym zakresie operacji zdecyduje jednak dopiero operujący chirurg w trakcie zabiegu w oparciu o ocenę stanu miejscowego i zmian w tętnicach kończyny.
Należy podkreślić to jeszcze raz. Ostateczny rodzaj operacji jest ustalany przez zespół operujący w czasie trwania zabiegu. Dlatego też prosimy zawsze w przypadku każdej operacji o wyrażenie zgody na szerszy zakres zabiegów i ewentualne rozszerzenie zabiegu o ile będzie to konieczne. Wszystkie zabiegi, które będą konieczne do wykonania mają na celu uratowanie kończyny.
POSTĘPOWANIE PO ZABIEGU
Bezpośrednio po zabiegu będzie Pani/Pan przebywać w sali pooperacyjnej,
w przypadku licznych obciążeń lub rozległego zabiegu trafi Pani/Pan do Oddziału Intensywnego Nadzoru Chirurgicznego lub do Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii.
Bezpośrednio po zabiegu obowiązuje całkowity zakaz jedzenia i picia, można delikatnie gazikiem zwilżać usta i język. Zakaz jedzenia i picia obowiązuje Panią/Pana do czasu wprowadzenia odpowiedniej diety przez lekarzy – nieprzestrzeganie tego zakazu może doprowadzić do bardzo poważnych powikłań (zachłyśnięcie, zapalenie płuc), co może doprowadzić do zagrożenia życia Pani/Pana. Zapewniamy, że otrzyma Pani/Pan odpowiednią i niezbędną ilość i jakość żywienia w formie kroplówek.
MOŻLIWE POWIKŁANIA
Pomimo dużego doświadczenia i staranności zespołu operującego może czasami dojść do powikłań. Wystąpieniu powikłań sprzyja: zły stan ogólny, wyniszczenie, zaawansowana choroba nowotworowa, niehigieniczny tryb życia, otyłość, cukrzyca, konieczność powtórnej operacji, operacja przeprowadzana w trybie nagłym, choroby dodatkowe (serca, wątroby, płuc), duże zaawansowanie zmian miażdżycowych, wcześniejsze operacje naczyniowe, długi czas trwania niedokrwienia.
Zabieg operacyjny nie przebiega identycznie u każdego chorego. Zależy to od jego budowy anatomicznej, stanu odżywienia, stopnia zaawansowania choroby podstawowej i chorób współistniejących oraz od jego stanu ogólnego. Różne, trudne do przewidzenia trudności techniczne występujące podczas zabiegu operacyjnego mogą spowodować, że pomimo starań lekarzy podczas operacji, jak i po jej zakończeniu może dojść do wystąpienia powikłań.
Operacja usunięcia zatoru z tętnicy kończyny może wiązać się z wystąpieniem wymienionych poniżej powikłań śródoperacyjnych i pooperacyjnych (wczesnych i późnych):
- zakrzepicą żył głębokich. Objawy zakrzepicy żył głębokich to obrzęk i ból kończyny. Zakrzepica żył głębokich może być powikłana zatorowością płucną. Objawami zatorowości płucnej mogą być nagła duszność, ból w klatce piersiowej, krwioplucie, spadek ciśnienia tętniczego krwi, przyśpieszenie czynności serca, utrata przytomności, zatrzymanie akcji serca.
- uszkodzenia sąsiednich narządów (np. żyły udowej, nerwów, węzłów chłonnych). Ryzyko wzrasta przy znacznej otyłości, przy zaburzonych stosunkach anatomicznych, u chorych, którzy poprzednio przebyli zabiegi operacyjne w okolicy pachwinowej, u chorych po przebytych rozległych stanach zapalnych, urazach, napromienianiu tej okolicy.
- niedokrwieniem kończyny dolnej prowadzącego do jej martwicy i konieczności amputacji. Przyczyną może być zakrzep lub rozwarstwienie tętnic położonych obwodowo od miejsca zatoru i operacji. Częstą przyczyną tego powikłania jest również fakt wykrzepienia naczyń położonych obwodowo od zatoru. W przypadku wykrzepienia naczyń podudzia i stopy w tym naczyń mikrokrążenia embolektomia może okazać się nieskuteczna. Dotyczy to w szczególności pacjentów, u których niedokrwienie trwa długo.
- zespół ciasnoty przedziałów powięziowych. Jeśli stwierdza się to powikłanie chory wymaga pilnej fascjotomii (podłużnego przecięcia skóry i powięzi kończyny dolnej). Zabieg ten ma na celu poprawę ukrwienia kończyny po skutecznej embolektomii poprzez zmniejszenie ciśnienia w przedziałach powięziowych.
- krwawienia śród i pooperacyjnego, przy których zachodzi konieczność transfuzji krwi;
- zaburzeń oddychania aż do niewydolności oddechowej
- zakażenia rany pooperacyjnej. Może to prowadzić do przedłużonego gojenia, a czasem do powstawania ropni lub przetok w ranie pooperacyjnej. Może także być przyczyną krwotoków septycznych
- wyciek chłonki z rany pooperacyjnej. Może trwać długo, jest bardzo trudny do leczenia. Przedłuża gojenie się rany i opóźnia powrót do normalnej aktywności. Może sprzyjać zakażeniu rany pooperacyjnej.
- zakażenia wirusem zapalenia wątroby (tzw. żółtaczki zakaźnej);
- uszkodzeniem skóry przez środki dezynfekujące lub prąd elektryczny;
- powstaniem dużych, szpecących i przeszkadzających blizn, które mogą powstawać
- w przypadku skłonności osobniczych lub powikłań w procesie gojenia;
- niewydolności nerek
- zaostrzenia choroby niedokrwiennej serca, zawału serca
- niewydolności układu krążenia
- pozostałością po operacji może być tak zwane chromanie przestankowe będące objawem niedokrwienia kończyny (konieczność zatrzymywania się podczas chodzenia z powodu bólu podudzia lub całej kończyny) – spotykane jest ono najczęściej w sytuacjach, gdy nie udaje się skutecznie udrożnić naczyń lub też, gdy z zatorem współistnieją zaawansowane zmiany miażdżycowe.
- Drukuj
- Powrót
