Rozwojowe Zwichnięcie Stawu Biodrowego jest schorzeniem rozwijającym się stopniowo od momentu urodzenia i nieleczone doprowadza do zwichnięcie stawu. Rozwija się na podłożu wrodzonych nieprawidłowości stawu biodrowego, i/lub z powodu nieprawidłowego utrzymania kończyn dolnych w okresie noworodkowym lub niemowlęcym. Zaraz po urodzeniu niestabilność biodra jest notowana w 0,5% - 1% niemowląt, jednak schorzenie rozwija się u ok. 0,1% noworodków. Częściej występuje u dziewcząt i w lewym stawie biodrowym. Wada dotyczy najczęściej wszystkich elementów stawu. Panewka jest niewykształcona (płaska, stroma, szeroka). Bliższy odcinek kości udowej wykazuje koślawość i nadmierne przodoskręcenie szyjki kości udowej. Ścięgno mięśnia biodrowo-lędźwiowego przebiega między głową kości udowej i panewką powodując ucisk na torebkę stawową od przodu i zwężenie wejścia do stawu biodrowego. Chrzęstny obrąbek tylny jest często wywinięty do wewnątrz stawu i stanowi przeszkodę w nastawieniu zwichnięcia. Więzadło właściwe głowy kości udowej i poprzeczne są przerośnięte, a staw wypełnia ciało tłuszczowe. O rozpoznaniu decyduje badanie kliniczne i badanie ultrasonograficzne i zdjęcia rentgenowskie stawu biodrowego. Im wcześniej nastąpi właściwe rozpoznanie i podjęcie leczenia tym możliwość uzyskania prawidłowego stawu biodrowego jest większa.
Leczenie zachowawcze polega na odpowiednim ustawieniu kończyn dolnych w stawie biodrowym i utrzymaniu przez odpowiednio długi okres czasu. Do tego celu służą różnego typu rozwórki: poduszka Frejki, uprząż Pawlika, szyna Koszli itp.
W przypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego lub zbyt późnego rozpoznania konieczne jest leczenie operacyjne. Operacja powinna przywrócić prawidłową budowę ifunkcję stawu w czasie jednego zabiegu.
OPIS OPERACJI
Operacja polega na otwartej repozycji głowy kości udowej do panewki stawu. Rozpoczyna się dotarciem do stawu biodrowego z dostępu przednio-bocznego, przecięciem torebki stawu biodrowego i usunięciem z wnętrza panewki przerośniętego więzadła obłego, poprzecznego i tkanek wypełniających ją. Następnie przecinamy kość biodrową i tak zmieniamy nachylenie panewki, aby odtworzyć jej strop i przednią kolumnę. Uzyskany efekt stabilizujemy przeszczepem kości pobranym z talerza kości biodrowej operowanego dziecka i umocowanym 2 groto-wkrętami. Następnie dokonujemy repozycji głowy kości udowej do panewki stawu. W przypadku nieprawidłowości przecinamy kość udową i korygujemy położenie głowy kości udowej, a miejsce przecięcia kości zespalamy płytą i śrubami. Operacje kończy zszycie torebki stawu biodrowego po wycięciu jej nadmiaru, szycie warstwowe tkanek i założenie opatrunku unieruchamiającego operowana kończynę dolną. Dziecko zwykle po operacji wymaga przetoczenia krwi. Opisany wyżej sposób postępowania ma charakter schematu, często wymaga modyfikacji w czasie operacji ze względu na bardzo złożony charakter operowanego schorzenia.
Najczęściej spotykane powikłania leczenia operacyjnego:
- Nieprawidłowe przeprowadzenie zabiegu operacyjnego dające nawrót pełnego lub częściowego zwichnięcia stawu biodrowego
- Jałowa martwica głowy kości udowej spotykana u około 5,7%
- przerost głowy kości udowej u około 20%
- Ograniczenie ruchomości stawu biodrowego u około 10%
- Zaburzenia wzrostu bliższej nasady kości udowej występujące po jej osteotomii u około 17%
- Nierówna długość kończyn dolnych
- Odleżyny pod gipsem
- Zaburzenia gojenia rany
- Uszkodzenia naczyń i nerwów wymagające kolejnych zabiegów rekonstrukcyjnych
- Drukuj
- Powrót
