Rozpoznano u Pani/Pana zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne (CTEPH) będące rzadkim powikłaniem przebytej objawowej lub bezobjawowej zatorowości płucnej. Choroba polega na upośledzeniu przepływu krwi w tętnicach płucnych z powodu obecności w nich konglomeratów zorganizowanych i przerośniętych tkanką łączną skrzeplin. Stan ten powoduje duszność, upośledza funkcjonowanie, a z czasem prowadzi do śmierci. Ponieważ został/a Pan/Pani zdyskwalifikowany/a od operacji kardiochirurgicznej proponujemy Pani/Panu poddanie się zabiegowi balonowej angioplastyki tętnic płucnych. Proponowany zabieg może przynieść Pani/Panu poprzez polepszenie perfuzji płuc poprawę w zakresie samopoczucia, wydolności wysiłkowej i jakości życia. Pierwsza część zabiegu czyli arteriografia tętnic płucnych polega na wprowadzeniu przez skórę (po uprzednim znieczuleniu) zestawu wprowadzającego tzw. koszulki do żyły szyjnej prawej lub żyły udowej położonej w pachwinie. Zestaw ten umożliwia założenie cewnika typu pig-tail (cienkiej zagiętej rurki nylonowej) do prawego przedsionka serca, prawej komory i tętnicy płucnej i podanie tą drogą środka kontrastowego do tętnic płucnych celem oceny ich anatomii. W następnym etapie wykorzystując ten sam dostęp naczyniowy wprowadza się do naczyń płucnych odpowiedni cewnik, przez który wprowadza się prowadnik, a na nim balon, który odpowiednio dobrany według rozmiaru poszerzanego naczynia zostaje rozprężony pod ciśnieniem 2-10 atmosfer.
To pozwala na poszerzenie zwężonej i/lub otwarcie zamkniętej tętniczki płucnej (ryc 2) i poprawę przepływu krwi a tym samym wymiany gazowej w płucach. Z reguły pacjent wymaga kilku (średnio dwóch) tego rodzaju zabiegów w pewnym odstępie czasowym celem uzyskania trwałego efektu i poprawy samopoczucia.
Po zakończeniu zabiegu cewnik, balon, prowadnik oraz koszulka zostaną usunięte, a miejsce wkłucia zostanie zabezpieczone przy użyciu pewnego ucisku. O ile zabieg zostanie wykonany z dostępu przez żyłę udową, po jego zakończeniu nie należy zginać nogi po stronie badanej, aż do czasu usunięcia opatrunku uciskowego i sprawdzenia miejsca wkłucia przez lekarza. Całkowite uruchomienie następuje wówczas z reguły w następnym dniu po zabiegu. Zabieg przeprowadzony zostanie w Zakładzie Kardiologii Inwazyjnej mieszczącym się na I piętrze naszego szpitala przez doświadczony zespół lekarsko-pielęgniarski. Badanie u większości pacjentów jest dobrze tolerowane i poza lekkim bólem w czasie znieczulenia bezbolesne. Dawka promieniowania rentgenowskiego i środka kontrastowego zależy od warunków anatomicznych, rodzaju badania i w trakcie zabiegu jest ściśle kontrolowana. Zabieg jest bezpieczny, niemniej jednak możliwe jest wystąpienie powikłań okołozabiegowych.
Łączna częstość wszelkich możliwych powikłań wynosi 2-20%. Do stosunkowo częstych miejscowych powikłań (ok 3-10%) należy krwiak w miejscu wkłucia lub nakłucie tętnicy (<3,6 %). Dość często w trakcie zabiegu występuje łagodna arytmia (20%) lub łagodne nasilenie niedomykalności trójdzielnej (17%) – są to objawy przemijające bez istotnych następstw. Możliwe aczkolwiek rzadko spotykane są powikłania infekcyjne w tym infekcyjne zapalenie wsierdzia (2,2-7%), odma opłucnowa (0,3-1,9%), zator powietrzny (0,5%) i krwiak jamy opłucnowej.
Poważne powikłania zabiegu występują rzadko. Należą do nich poreperfuzyjny obrzęk płuc (do 7%), krwotok oskrzelowo-płucny (2-4%), rozwarstwienie tętnicy płucnej (0,4%), perforacja (przedziurawienie) tętnicy (około 1 %), zator powietrzny (0,5%), niewydolność nerek, zgon (0-3,5%). Do mniej istotnych i krótkotrwałych powikłań należą: duszność (0,4%), dysfunkcja nerek (0,9%), ból w klatce piersiowej (0,2%), spadek ciśnienia tętniczego (0,2%), wysypka, świąd, obrzęk powiek (1,4%), nudności i wymioty (0,1%) oraz blok prawej odnogi pęczka Hisa (0,1%).
W celu ograniczenia występowania objawów niepożądanych proszę pozostać na czczo przez 4-6 godzin przed badaniem oraz odpowiednio przygotować się (toaleta, prysznic, wygolenie wskazanych miejsc w pachwinie). W czasie i po badaniu należy zgłaszać lekarzowi lub pielęgniarce wszystkie niepokojące objawy oraz wykonywać polecenia wydawane przez personel medyczny. Przed i po badaniu w celu uniknięcia lub zmniejszenia ryzyka niewydolności nerek należy spożyć dużą ilość niegazowanej wody mineralnej (1,5-2 l) .
- Drukuj
- Powrót
