Co to jest kardiomiopatia przerostowa?
Kardiomiopatia przerostowa to choroba, w której dochodzi do nadmiernego przerostu mięśnia sercowego, przy nieobecności czynników mogących wywołać taki przerost (jak choroba nadciśnieniowa lub zwężenie zastawki aortalnej). U części pacjentów przerost ten prowadzi do zawężania drogi wypływu krwi z lewej komory serca. Taki utrudniony wypływ krwi powoduje różne objawy, takie jak: duszność (w spoczynku i podczas wysiłku), bóle w klatce piersiowej, zawroty głowy, kołatanie serca> może rozwinąć się niewydolność serca, a część chorych z kardiomiopatią przerostową zagrożona jest nagłym zgonem sercowym. Objawy mogą występować w każdym wieku, o różnym nasileniu.
Leczenie
W terapii pacjentów z kardiomiopatią przerostową stosuje się leki zwalniające akcję serca i zmniejszające jego kurczliwość.
Jeżeli objawy nie ustępują pomimo farmakoterapii, możliwe jest leczenie zabiegowe:
- implantację stymulatora serca, który wymusza zmienioną kolejność kurczenia się poszczególnych ścian serca, przez co ma zmniejszać stopień zawężania drogi wypływu krwi
- miomektomię chirurgiczną – wycięcie fragmentu przerośniętego mięśnia sercowego, przez co poszerza się droga wypływu krwi
- przezskórną ablację (zniszczenie) fragmentu przerośniętego mięśnia sercowego
Co to jest przezskórna ablacja alkoholowa przegrody mięśnia sercowego?
Jest to zabieg polegający na podaniu to jednej z gałązek tętnicy wieńcowej (gałązki zaopatrującej przerośnięty fragment mięśnia sercowego) stężonego, 100% alkoholu etylowego, który powoduje jej zamknięcie. Mięsień odżywiany przez tę gałązkę ulega obumarcia (jak w zawale serca) i ścieńczeniu. Powoduje to zmniejszenie stopnia zawężania drogi odpływu z lewej komory serca i zwykle znaczne zmniejszenie objawów kardiomiopatii przerostowej. Zabieg wykonywany jest w pracowni cewnikowania serca (Zakładzie Kardiologii Inwazyjnej GCM). W znieczuleniu miejscowych w okolicy pachwiny zakładane są do tętnicy i do żyły dwie plastikowe rurki (tzw. koszulki naczyniowe), przez które następnie do serca wprowadzane są kolejne narzędzia. Przez żyłę wprowadza się elektrodę tymczasowego zewnętrznego stymulatora serca, przez tętnicę cewnik sięgający docelowej tętnicy wieńcowej. Właściwą gałązkę tętnic wieńcowych identyfikuje się za pomocą kontrastu radiologicznego (płynu widocznego w promieniach rentgena) i kontrastu echokardiograficznego (płynu widocznego w badaniu ultrasonograficznym), podawanych do naczyń wieńcowych. Do tak znalezionej gałązki wieńcowej wprowadza się specjalny cewnik, który zamyka jaj początek, a jednocześnie umożliwia podanie alkoholu do jej dalszych części. Ablacja wymaga zwykle dostarczenia do tego obszaru 1-2 mililitrów alkoholu. Po jego podaniu mięsień ulega zniszczeniu, zwykle z towarzyszącym bólem w klatce piersiowej, który tłumi się lekami przeciwbólowymi, podawanymi w czasie zabiegu. Dolegliwości bólowe ustępują zwykle po około 30 – 60 minutach.
Po zabiegu pacjent przenoszony jest na co najmniej dobę na sale intensywnego nadzoru kardiologicznego.
Spodziewane korzyści zabiegu alkoholowej ablacji przegrody
Zabieg ten u większości pacjentów powoduje istotne zmniejszenie stopnia zwężenia drogi odpływu krwi z lewej komory serca oraz zmniejszenie nasilenia objawów kardiomiopatii przerostowej. Nie ma wystarczających danych, by jednoznacznie oceniać wpływ tego zabiegu na długość życia.
Powikłania alkoholowej ablacji przegrody
Najczęstszym efektem ubocznym tej procedury są zaburzenia przewodzenia impulsów elektrycznych w sercu, nazywane blokiem przewodzenia. W czasie zabiegu chory zabezpieczony jest przed następstwami bloku przez założenie tymczasowej elektrody do prawej komory serca. Jeśli wymaga tego sytuacja kliniczna, konieczne może być po zabiegu ablacji implantowanie (założenie) stałego stymulatora serca (dotyczy to około 10 – 20% pacjentów po alkoholowej ablacji przegrody). Rzadkie możliwe powikłania obejmują: uszkodzenie mięśnia sercowego poza obszarem wybranym do ablacji (zawał mięśnia sercowego w większym niż zamierzony obszarze), zaburzenia rytmu serca, oraz zgon. Możliwe są również takie powikłania, jak: krwawienie z miejsca wkłucia do tętnicy / żyły, uszkodzenie tętnicy lub żyły, przebicie serca, infekcja, reakcja alergiczna na podawane leki lub środki kontrastowe, uszkodzenie nerek po podawanych środkach kontrastowych.
Wskutek niektórych z powyższych powikłań między innymi konieczne może być wspomaganie oddechu za pomocą dodatkowego urządzenia (respiratora) po założeniu specjalnej rurki (intubacyjnej) do gardła, wspomaganie/zastępowanie pracy nerek za pomocą dializ oraz wykonanie operacji w znieczuleniu ogólnym (operacji serca, operacji uszkodzonego naczynia).
- Drukuj
- Powrót
