Stymulator (rozrusznik) serca jest urządzeniem wielkości baterii do telefonu komórkowego (35 x 25 x 6 mm, waga 25-30 gramów), który nadzoruje rytm serca i w razie potrzeby przy pomocy impulsów elektrycznych pobudza serce powodując, że bije bardziej regularnie. Stosowany jest w przypadku zbyt wolnej lub nieregularnej pracy serca oraz w przypadku obecności bloków w drogach elektrycznych serca. Bateria wszczepionego urządzenia wystarcza na 7-10 lat.
Zabieg wszczepienia stymulatora przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym przez kompetentny zespół lekarzy kardiologów z pełnym zabezpieczeniem sprzętowym i lekowym. W pierwszym etapie wprowadza się do wnętrza serca 1 lub 2 elektrody pod kontrolą aparatury rentgenowskiej o niskiej energii promieniowania. Następnie nad lewą piersią wytwarza się „kieszonkę”, w której umieszczone jest urządzenie. Stymulator jest połączony z elektrodami. Zabieg kończy założenie wchłanianych szwów, które nie wymagają usuwania.
Powikłania opisywanego zabiegu są rzadkie. Najczęstsze z nich to:
- przemieszczenie elektrody w obrębie serca – 1-3% (konieczny powtórny zabieg),
- odma opłucnowa i/lub krwiak opłucnej – ok. 1,5% (konieczne założenie drenażu ssącego do opłucnej),
- krwiak w loży stymulatora – ok. 2% (może wymagać odbarczenia),
- zakażenie loży stymulatora – ok. 0,5% (może wymagać jego usunięcia wraz z elektrodą i założenia nowego po przeciwnej stronie),
- szybkie narośnięcie progu stymulacji – 0,25% (wymagające zabiegu korekcyjnego lub wymiany elektrod),
- przebicie ściany serca – poniżej 0,1% (konieczność nakłucia osierdzia, ewentualnie potrzeba zabiegu kardiochirurgicznego),
- zapalenie żył lub zakrzepy żylne (konieczność leczenia farmakologicznego),
- Drukuj
- Powrót
