Urządzenie resynchronizujące (CRT) to urządzenie o wymiarach 43 x 31 x 10 mm, wadze ok. 40 gramów, które stymuluje serce likwidując opóźnienia w skurczu poszczególnych części lewej komory dla poprawy wydolności serca.
Europejskie standardy wszczepienie tego urządzenia zalecają u chorych z ciężką niewydolnością serca istotnie ograniczającej możliwość wykonywania wysiłków z powodu obniżonej funkcji serca (pozawałowa, pozapalna lub wrodzona kardiomiopatia) oraz obecności zaburzeń przewodzenia w sercu (blok odnogi, szeroki zespół QRS). W tych chorobach powstają opóźnienia skurczu poszczególnych części serca, które mogą być skorygowane przez jednoczesne pobudzanie serca z dwóch elektrod: w prawej komorze i w żyle serca nad lewą komorą.
Zabieg wszczepienia przeprowadzony jest w znieczuleniu miejscowym przez kompetentny zespół lekarzy kardiologów. Zabieg polega na wprowadzeniu do wnętrza serca 2 lub najczęściej 3 elektrod (patrz rycina: prawy przedsionek – 1, prawa komora – 2 oraz zatoka wieńcowa nad lewą komorą – 3). Dla ustalenia właściwego położenia elektrod w sercu używa się aparatury rentgenowskiej o niskiej energii promieniowania. Następnie nad lewą piersią wytwarzana jest pod skórą kieszonka, w której umieszczone jest urządzenie. System udaje się założyć u 95% chorych, a korzyści z jego zastosowania odczuwa 70% pacjentów.
Powikłania opisywanego zabiegu są rzadkie. Najczęstsze z nich to:
- przemieszczenie elektrody w obrębie serca – 1-3% (konieczny powtórny zabieg),
- odma opłucnowa i/lub krwiak opłucnej – ok. 1,5% (konieczne założenie drenażu ssącego do opłucnej),
- krwiak w loży stymulatora – ok. 2% (może wymagać odbarczenia),
- zakażenie loży stymulatora – ok. 0,5% (może wymagać jego usunięcia wraz z elektrodą i założenia nowego po przeciwnej stronie),
- szybkie narośnięcie progu stymulacji – 0,25% (wymagające zabiegu korekcyjnego lub wymiany elektrod),
- przebicie ściany serca – poniżej 0,1% (konieczność zabiegu kardiochirurgicznego lub nakłucia ściany klatki piersiowej),
- zapalenie żył lub zakrzepy żylne (konieczność leczenia farmakologicznego),
- Drukuj
- Powrót
