Opis zabiegu
Zabieg ablacji przeprowadzany jest w Pracowni Elektrofizjologii. Przez 6 godzin przed badaniem nie może Pan/Pani spożywać posiłków ani pić. Przed zabiegiem należy dokładnie ogolić okolice obu pachwin – w tych miejscach wprowadzone zostaną koszulki a następnie cewniki. Przed zabiegiem zostanie Pan/Pani podłączony do szeregu urządzeń kontrolujących pracę serca i ciśnienie krwi. Okolice pachwin i szyi zostaną zdezynfekowane i przykryte jałowymi serwetami. Lekarz 
znieczuli te miejsca, a następnie wprowadzi do żyły podobojczykowej prawej lub żyły szyjnej, żyły udowej kaniule zwane koszulkami (od 3 do 5), jak na rysunku. Następnie przez koszulki wprowadzone zostaną elektrody rejestrujące elektrokardiogram wewnątrzsercowy Przez cały okres zabiegu będzie Pan/Pani przytomny i będziesz mógł rozmawiać z lekarzem wykonującym badanie.
Ablacja to inwazyjny zabieg przeprowadzany w celu zlikwidowania arytmii. Polega na selektywnym zniszczeniu fragmentu tkanki serca przy pomocy prądu o wysokiej częstotliwości (RF, radiofrequency) lub niskiej temperatury (krioablacja) i powstaniu blizny, co uniemożliwia dalsze powstawanie arytmii. Elektrodę ablacyjną wprowadza się w ten sam sposób, jak elektrodę diagnostyczną. Aby wprowadzić elektrodę do lewego przedsionka konieczne będzie nakłucie przegrody międzyprzedsionkowej (oddzielającej prawy przedsionek od lewego) wykonując punkcję transseptalną. Następnie wykonuje się mapowanie lewego przedsionka przy użyciu systemu elektroanatomicznego z zaznaczeniem żył płucnych. Po zintegrowaniu obrazu uzyskanego w czasie wykonanego uprzednio badania tomograficznego przystępuje się do zabiegu ablacji. Wykonuje się liniową ablację wokół ujść żył płucnych. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie dodatkowych linii ablacyjnych o innej lokalizacji. W trakcie ablacji mogą być odczuwane przemijające dolegliwości, takie jak uczucie ciepła w okolicy serca lub ból w trakcie aplikacji, który zostaje uśmierzony dożylnymi lekami przeciwbólowymi. Skuteczność zabiegu ablacji zależy od charakteru istniejącej arytmii i wynosi w trakcie pierwszej sesji od 50-70%, zależnie od typu arytmii. W razie braku skuteczności zabiegu lub nawrotu arytmii pomimo bezpośredniej skuteczności, można rozważyć powtórzenie zabiegu.
Orientacyjny czas trwania zabiegu jest bardzo zmienny i może wynosić od trzech do kilku godzin. W niektórych przypadkach konieczne jest także krótkotrwałe znieczulenie ogólne w celu wykonania kardiowersji elektrycznej (przerwanie arytmii za pomocą prądu elektrycznego). Dawka promieniowania rentgenowskiego zależy od warunków anatomicznych i w trakcie zabiegu jest monitorowana.
Powikłania.
Częstość poważniejszych powikłań szacuje się od 1 do 12%. Najczęściej mogą dotyczyć miejsca wprowadzania cewników – pachwin lub szyi (krwiak, tętniak rzekomy, przetoka tętniczo-żylna) (1-5%), nie wymagają specjalistycznego leczenia i ustępują zazwyczaj po około tygodniu. Czasem wymagają leczenia chirurgicznego. U 2 do 5% pacjentów może wystąpić trzepotanie lewoprzedsionkowe, wymagające w niektórych przypadkach kolejnego zabiegu ablacji. Inne powikłania zdarzają się rzadko, ale mogą wymagać dalszego leczenia (należą do nich:, perforacja serca, wysięk do worka osierdziowego (0,5 – 3%), udar mózgu (0,5 – 2%) zwężenie żył płucnych (<1%), uszkodzenie nerwu przeponowego (<0,5%), przetoka przedsionkowo-przełykowa (0,2%) uszkodzenie zastawki dwudzielnej, ostre zamknięcie naczynia wieńcowego (<0,1%) Niezwykle rzadko może nastąpić zgon (<0,1%).
- Drukuj
- Powrót