Górnośląskie Centrum Medyczne - Szpital w Ochojcu - www.gcm.pl

Opis badania elektrofizjologicznego.

Badanie elektrofizjologiczne przeprowadzane jest w Pracowni Elektrofizjologii. Przez 6 godzin przed badaniem nie może Pan/Pani spożywać posiłków ani pić. Przed badaniem należy dokładnie ogolić okolice obu pachwin – w tych miejscach wprowadzone zostaną koszulki a następnie cewniki. Przed zabiegiem zostanie Pan/Pani podłączony do szeregu urządzeń kontrolujących pracę serca i ciśnienie krwi. Okolice pachwin i szyi zostaną zdezynfekowane i przykryte jałowymi serwetami. Lekarz znieczuli te miejsca, a następnie wprowadzi do żyły podobojczykowej prawej lub żyły szyjnej, żyły udowej kaniule zwane koszulkami (od 2 do 5), jak na rysunku. Następnie przez koszulki wprowadzone zostaną elektrody rejestrujące elektrokardiogram wewnątrzsercowy i służące do stymulacji oraz umożliwiające dokładne określenie rodzaju zaburzeń rytmu i zlokalizowanie miejsca odpowiedzialnego za powstawanie arytmii. W czasie badania, w celu wywołania arytmii oraz wykonania pomiarów, serce będzie pobudzane do szybszej pracy, co zazwyczaj odczuwane jest przez pacjentów, jako kołatanie lub szybkie bicie serca. Często w czasie badania podawane są różne leki w celu sprawdzenia ich wpływu na pracę serca. W niektórych przypadkach konieczne jest także krótkotrwałe znieczulenie ogólne w celu wykonania kardiowersji elektrycznej (przerwanie arytmii za pomocą prądu elektrycznego). Przez cały okres badania elektrofizjologicznego będzie Pan/Pani przytomny i będzie mógł Pan/Pani rozmawiać z lekarzem wykonującym badanie. Bezpośrednio po badaniu elektrofizjologicznym w razie istnienia wskazań lekarz zaproponuje Panu/Pani wykonanie zabiegu ablacji.

Opis zabiegu ablacji.

Ablacja to inwazyjny zabieg przeprowadzany w celu zlikwidowania arytmii. Polega na selektywnym zniszczeniu fragmentu tkanki serca przy pomocy prądu o wysokiej częstotliwości (RF, radiofrequency) lub niskiej temperatury (krioablacja) i powstaniu niewielkiej blizny, co uniemożliwia dalsze powstawanie arytmii. Elektrodę ablacyjną wprowadza się w ten sam sposób, jak elektrodę diagnostyczną. Jeśli źródło arytmii znajduje się w lewej komorze, wtedy do wprowadzenia elektrody wykorzystuje się tętnicę udową i poprzez aortę dociera się do lewej komory. Do lewego przedsionka dociera się poprzez przegrodę międzyprzedsionkową (wykorzystuje się istniejący u niektórych osób otwór owalny lub nakłuwa się przegrodę międzyprzedsionkową wykonując punkcję transseptalną). Niektórzy pacjenci w trakcie ablacji odczuwają niewielkie przemijające dolegliwości, takie jak uczucie ciepła w okolicy serca lub ból w trakcie aplikacji, który jeśli to konieczne zostaje uśmierzony dożylnymi lekami przeciwbólowymi. Skuteczność zabiegu ablacji zależy od rodzaju istniejącej arytmii i wynosi w trakcie pierwszej sesji od 70-95%. W razie braku skuteczności zabiegu lub nawrotu arytmii pomimo bezpośredniej skuteczności, zabieg można powtórzyć.

Orientacyjny czas trwania zabiegu jest bardzo zmienny może trwać od kilkudziesięciu minut do kilku godzin. Na zakończenie zabiegu ablacji powtórzone będzie badanie elektrofizjologiczne, najczęściej w formie skróconej, aby potwierdzić skuteczność zabiegu. Dawka promieniowania rentgenowskiego zależy od warunków anatomicznych i w trakcie zabiegu jest monitorowana.

Powikłania.

Powikłania towarzyszące badaniu elektrofizjologicznemu i ablacji zdarzają się rzadko. Najczęściej mogą dotyczyć miejsca wprowadzania cewników – pachwin lub szyi (krwiak, tętniak rzekomy, przetoka tętniczo-żylna), zwykle nie wymagają specjalistycznego leczenia i ustępują po około tygodniu. Czasem wymagają leczenia chirurgicznego. Inne powikłania zdarzają się wyjątkowo rzadko, ale mogą wymagać dalszego leczenia (należą do nich np: uszkodzenie zastawek, perforacja serca) – ryzyko poniżej 0,1%. W trakcie niektórych ablacji może dojść do wytworzenia przejściowego lub trwałego bloku przedsionkowo-komorowego z koniecznością implantacji rozrusznika serca na stałe – ryzyko 0,25 – 0,5%. Niezwykle rzadko może nastąpić zawał serca i/lub zgon.