Rozpoznano u Pana/i niewydolność serca, czyli stan, w którym wydajność serca jako pompy jest mniejsza niż zwykle. Powoduje to między innymi takie objawy jak: zmniejszenie tolerancji wysiłku, duszność podczas wykonywania różnych czynności, większe niż zwykle uczucie zmęczenia, występowanie obrzęków – najczęściej wokół kostek, ale także większych, obejmujących np. podudzia. Przeprowadzone u Pana/i badania lekarskie wskazują, że w znacznej mierze za stan ten odpowiada wytworzenie się przecieku obok wszczepionej Panu/i sztucznej zastawki serca. Jednocześnie w kolejnych badaniach nie stwierdza się samoistnego zmniejszania się tego przecieku. Otrzymuje Pan/i już optymalne leczenie farmakologiczne (tabletki, zastrzyki) i z naszego doświadczenia wiemy, że dalszą poprawę Pana/i wydolności można prawdopodobnie osiągnąć po zamknięciu przecieku obok sztucznej zastawki serca.
Jedną z możliwości jest ponowna operacja serca, w chwili obecnej jednak po konsultacji z kardiochirurgiem oceniamy ją jako zabieg wysokiego ryzyka.
Innym sposobem, stosowanym od kilkunastu lat w różnych ośrodkach na świecie jest umieszczenie w miejscu jego występowania tak zwanego okludera – jest to niewielkie, kilku- lub kilkunasto- milimitrowe urządzenie z plecionej siateczki metalowej, zbliżone kształtem do dwóch połączonych ze sobą parasolek. Zakłada je się przez tętnicę lub żyłę – najczęściej nakłuwając jedno z tych naczyń w pachwinie, w okolicy łokcia lub nadgarstka. Po nakłuciu do żyły lub tętnicy wprowadza się długą rurkę, zwykle o średnicy 2-3mm, przez którą dostarcza się okluder w miejsce występowania przecieku, a następnie rozkłada się go, starając się zamknąć przeciek. Cały zabieg wykonywany jest pod kontrolą promieniowania rentgenowskiego – otrzymana dawka promieniowania jest zwykle porównywalna z badaniem tomografii komputerowej, podawany jest również tak zwany środek kontrastowy (płyn widoczny w promieniach rentgenowskich) – zwykle w ilości około 200-300ml. Precyzyjne zlokalizowanie przecieku oraz dokładne umieszczenie okludera wymaga jednocześnie wykonywanego badania ultrasonograficznego (USG) serca za pomocą sondy umieszczonej w przełyku. Jest to tak zwane przezprzełykowe badanie echokardiograficzne, a stosowana do tego głowica umieszczona w przełyku zbliżona jest kształtem i rozmiarem do urządzeń stosowanych w gastroskopii (przy diagnozowaniu chorób np. przełyku, żołądka). Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym (miejsce nakłucia naczynia jest znieczulone za pomocą zastrzyku), a chory dodatkowo otrzymuje dożylnie leki zmniejszające związane z zabiegiem dolegliwości. W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego bezpieczeństwo pacjenta, możliwe jest przeprowadzenie zabiegu w znieczuleniu ogólnym.
Wykonywane przez nas badania diagnostyczne i ewentualny zabieg wiążą się także z ryzykiem wystąpienia powikłań. Obejmują one m.in.: powikłania miejscowe w miejscu nakłucia naczynia (krwiak, tętniak rzekomy, przetoka naczyniowa), uszkodzenie jednego z naczyń (tętnicy lub żyły: przebicie, rozwarstwienie ściany, wytworzenie skrzepu w naczyniu), uszkodzenie jednej ze struktur serca (przebicie, uszkodzenie zastawki), uszkodzenie przełyku podczas przezprzełykowego badania ultrasonograficznego (zranienie, przebicie), wystąpienie podczas zakładania w miejscu przecieku okludera groźnych dla życia arytmii serca, powikłania związane z podawanymi lekami, w tym przeciwbólowymi i uspokajającymi (reakcja alergiczna, zaburzenia oddychania).
- Drukuj
- Powrót
