|
Operacyjne leczenie zespołu cieśni nerwu łokciowego
Pełna nazwa: operacyjne leczenie zespołu cieśni kanału łokciowego – przecięcie więzadeł uciskających nerw łokciowy(Używane są także inne nazwy: zespół rowka nerwu łokciowego, zespół kanału nerwu łokciowego, zespół bruzdy nerwu łokciowego)
Opis operacji
Miejscem operacji jest przyśrodkowa (łokciowa) powierzchnia ramienia, stawu łokciowego i przedramienia. Do znieczulenia miejsca operacji stosuje się znieczulenie miejscowe. Operacja wykonywana jest u pacjenta ułożonego na plecach, z odwiedzioną kończyną górną. Nacięcie skóry o długości kilku-kilkunastu centymetrów wykonywane jest nad przebiegiem nerwu łokciowego. Dalsza część operacji polega na zlokalizowaniu nerwu łokciowego oraz otaczających go struktur: więzadeł, powięzi, kanału kostnego w którym biegnie nerw. Uwolnienie nerwu łokciowego od ucisku uzyskuje się poprzez przecięcie lub wycięcie struktur łącznotkankowych, uciskających nerw. W przypadku stwierdzenia ucisku przez części kostne, kość uciskająca nerw zostaje usunięta. Ranę zamyka się szwami, które zostają usunięte po 7-9 dniach. Jeżeli rana zostanie zamknięta szwem śródskórnym wchłanialnym, taki szew nie wymaga usunięcia.
OPIS CHOROBY Zespół cieśni kanału łokciowego to zaburzenie czynności nerwu łokciowego na skutek ucisku wymienionego nerwu w kanale łokciowym. Kanał łokciowy jest – w dużym uproszczeniu – wąską przestrzenią anatomiczną, zlokalizowaną powyżej przyśrodkowej powierzchni stawu łokciowego. Przestrzeń ta jest ograniczona przez nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej oraz znajdujące się w jego sąsiedztwie więzadła łącznotkankowe. W kanale biegnie nerw łokciowy, który leży w bruździe nerwu łokciowego - bruździe kostnej znajdującej się na tylnej powierzchni nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Na tym odcinku nerw przykryty jest więzadłami i skórą, a jego ucisk powoduje uczucie mrowienia promieniujące wzdłuż łokciowej powierzchni przedramienia do palca małego. Przyczyną choroby jest ucisk (najczęściej długotrwały) nerwu łokciowego przez sąsiadujące twarde twory anatomiczne: troczek zginaczy, ścięgna i kości. Do ucisku dochodzi na skutek zmian zwyrodnieniowych, zapalnych lub pourazowych, powodujących zwężenie kanału wokół nerwu łokciowego. Drażnienie mechaniczne i ucisk upośledza czynności włókien nerwowych przebiegających w nerwie łokciowym. Nerw łokciowy unerwia ruchowo większość mięśni kłębika palca małego, mięśnie międzykostne i część mięśni glistowatych ręki, część mięśni kłębu kciuka oraz mięsień dłoniowy krótki. Czuciowo unerwia skórę palca małego i częściowo skórę palców: środkowego i czwartego.
Objawy choroby:
Rozpoznanie choroby stawiane jest na podstawie stwierdzenia charakterystycznych opisanych wyżej objawów oraz na podstawie badania elektrofizjologicznego (elektromiograficznego), które ocenia przewodzenie bodźców w obrębie nerwu łokciowego. Inne badanie, które w określonych przypadkach może być pomocne, to zdjęcie rentgenowskie kości ramiennej czy stawu łokciowego.
WSKAZANIA DO OPERACYJNEGO LECZENIA ZESPOŁU CIEŚNI KANAŁU NERWU ŁOKCIOWEGO
Leczenie operacyjne stosuje się po stwierdzeniu charakterystycznych objawów (podanych w części B – Opis choroby) i uzyskaniu wyniku badania elektrofizjologicznego (elektromiograficznego), potwierdzającego uszkodzenie nerwu łokciowego na poziomie kanału nerwu łokciowego
PRZECIWWSKAZANIA DO OPERACJI
ZAKŁADANY CEL OPERACJI Uwolnienie nerwu łokciowego od ucisku.
RODZAJ ZNIECZULENIA Najczęściej stosowane jest znieczulenie miejscowe preparatami: Lignocaina, Bupivacaina.
PRZYGOTOWANIE DO OPERACJI I. Przed zabiegiem operacyjnym konieczne jest wykonanie 2 lub 3 szczepień przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (HBs). II. Pacjenci przyjmujący doustne środki zmniejszające krzepliwość krwi (Acard, Polocard, Pochodne kumaryny i inne) powinni zaprzestać ich przyjmowania na 10 dni przed zabiegiem. Środki te należy zastąpić iniekcjami preparatów heparyny, na przykład: Clexane, Fraxiparyne, Fragmin, podawanymi w odpowiedniej dawce podskórnie. Dawkę ustala lekarz. III. Niezbędne badania laboratoryjne:
IV. W dniu zabiegu nie jest wymagane pozostawanie na czczo, chyba, że lekarz zaleci inaczej.
LECZENIE ZESPOŁU CIEŚNI NERU LOKCIOWEGO
1. METODY CHIRURGICZNE: Przecięcie więzadeł i usunięcie fragmentów kości leżących w sąsiedztwie nerwu – w celu dekompresji, czyli wyeliminowania ucisku na nerw łokciowy. Typowe i „klasyczne” uwolnienie nerwu od ucisku wykonuje się drogą otwartej operacji. Nacięcie skóry o długości kilku-kilkunastu centymetrów wykonywane jest nad przebiegiem nerwu łokciowego. Dalsza część operacji polega na zlokalizowaniu nerwu łokciowego oraz otaczających go struktur: więzadeł, powięzi, kanału kostnego w którym biegnie nerw. Uwolnienie nerwu łokciowego od ucisku uzyskuje się poprzez przecięcie lub wycięcie struktur łącznotkankowych, uciskających nerw. W przypadku stwierdzenia ucisku przez części kostne, kość uciskająca nerw zostaje usunięta. Ranę zamyka się szwami, które zostają usunięte po 7-9 dniach. Jeżeli rana zostanie zamknięta szwem śródskórnym wchłanialnym, taki szew nie wymaga usunięcia. Opisana operacja wykonywana jest w tutejszym oddziale neurochirurgii
2. LECZENIE REHABILITACYJNE: jest to leczenie uzupełniające, stosowane po wykonaniu operacji w celu odbudowania masy mięśni dotkniętych zanikiem, poprawy siły mięśni, przyspieszenia regeneracji włókien nerwowych. W tym celu wykorzystywane są różne metody: odpowiednio dobrane ćwiczenia, elektrostymulacja nerwu i inne, zaleca je specjalista rehabilitacji.
3. LECZENIE FARMAKOLOGICZNE: jest to leczenie uzupełniające, najczęściej stosuje się środki poprawiające metabolizm tkanki nerwowej (na przykład witaminy z grupy B), które mogą mieć wpływ na przyspieszenie regeneracji uszkodzonego nerwu pośrodkowego.
ALTERNATYWNE METODY LECZENIA
MOŻLIWE POWIKŁANIA
TYPOWY CZAS POBYTU W SZPITALU Operacja wykonywana jest w dniu przyjęcia do szpitala, wypis do domu następuje kilka godzin po operacji.
REKONWALESCENCJA I ZALECENIA
Pdf Drukuj
Powrót
|
|